Księżyc jako ciało niebieskie podlega ustawicznej przemianie i to samo dotyczy kamienia księżycowego, któremu przypisuje się wzmacnianie naszych mocy intuicyjnych. Ten minerał wzbudza wielką fascynację i to nie bez przyczyny: w zależności od tego jak pada światło na kamień, powstaje na nim tęczowa gra barw albo migotliwość, będącą rodzajem iryzacji.
Powiązanie Księżyca i minerału nie jest przypadkowe, ponieważ tak jak Księżyc wysyła z nieba odbite promienie Słońca, tak odbija je również księżycowy kamień. Obserwacja kamienia przypomina o tym, że Księżyc ubywa i znowu zaczyna przybywać, i zawsze znajduje się w stałym cyklu zmian.
Księżyc jako satelita Ziemi zawsze fascynował ludzi. Z kamieniem księżycowym, który swoją nazwę otrzymał dopiero w XVIII wieku, jest podobnie. Oryginalne określenie zawdzięcza wyglądowi, a konkretnie srebrzystoperłowej poświacie, przypominającej księżycowe światło. Tajemnicze i uspokajające świecenie kamienia księżycowego było dostrzeżone już przed wiekami. Starożytni Grecy, Rzymianie i Arabowie widzieli w tym kamieniu szlachetnym moc Księżyca. Często traktowano go jako źródło energii dla kobiet. Od zawsze przypisywano mu właściwości uzdrawiające.
W historycznych pismach mineralogicznych kamień księżycowy bywa wymieniany jako „kamień słoneczny”, „opal wodny”, „rybie oko” albo „przezroczysty skaleń”. Przez długi czas był uważany za odmianę opala, jako że „ustawiony w odpowiednim kierunku do światła, rzucał ze swego wnętrza srebrzystą albo perłową poświatę”. Stąd wzięło się też przestarzałe określenie „opalizujący skaleń”. O tym, że kamień księżycowy i opal są dwoma różnymi minerałami, podobnymi jedynie zewnętrznie, wykazały badania składu chemicznego przeprowadzone przez wybitnych osiemnastowiecznych mineralogów, jak Abraham Gottlob Werner albo Axel Kronstedt.
Właściwości kamienia księżycowego
Kamień księżycowy jest odmianą skalenia potasowego (ortoklazu) o składzie chemicznym K(AlSi3O8). Krystalizuje w jednoskośnym układzie krystalograficznym, jego kryształy są pryzmatyczne albo kolumnowe, czasem rosną tworząc formy bliźniacze. Skupienia kamienia księżycowego bywają ziarniste albo masywne.
Wyjątkowo cenne są minerały bezbarwne i prawie przezroczyste. Kamień ma połysk szklisty albo perłowy z niebieskawym blaskiem. Łupliwość kamienia jest doskonała, przełom nierówny do muszlowego.
Twardość kamienia księżycowego wynosi 6 do 6,5 w skali Mohsa, a gęstość minerału 2,56 – 2,62 g/cm³.
Kamienie księżycowe nie należą do rzadkich i są znajdowane w wielu miejscach na świecie. Miejsce wydobycia odgrywa jednak zawsze ważną rolę, jeśli chodzi o barwę kamienia. Za szczególnie cenne i wysokiej jakości uchodzą niebieskie kamienie, pochodzące przeważnie z Madagaskaru. Nieco mętne i nie tak promiennie piękne są minerały znajdowane w Indiach. Mają raczej przygaszone odcienie i pomarańczowy blask. Najważniejsze złoża kamieni księżycowych znajdują się na Sri Lance. Poza tym można je spotkać w Brazylii, Birmie, Norwegii, Austrii, Tanzanii oraz w USA.
Kolor kamienia księżycowego
Kolor tego minerału bywa zmienny: bezbarwny, biały, żółty, brzoskwiniowy, różowy, szary i w rzadkich przypadkach także zielony i brązowy.
Wspólną cechą charakterystyczną dla wszystkich kamieni księżycowych jest niebieskawobiała, lekko srebrzysta poświata na powierzchni kamienia. Znany mineralog i chemik Cornelio August Doelter y Cisterich (1850-1930) opisał to jako „bardzo piękny niebieskawy, zbliżony do srebrzystego, promień księżycowego światła na nieco mlecznej do żółtej masie”. Jest to zjawisko wywołane warstwową strukturą minerału i objawia się niebieskawobiałym migotaniem, które powstaje przy padaniu światła i jego załamaniu na powierzchni kamienia księżycowego.
Znaczenie i zastosowanie kamienia księżycowego
Kamień księżycowy jest wykorzystywany głównie do wyrobu biżuterii. Aby podkreślić subtelną migotliwość minerału nazywaną schillerescencją, stosuje się zwykle gładki szlif kaboszonowy. Gładka powierzchnia minerału umożliwia powstanie efektów optycznych w stopniu możliwie najlepszym. Inne szlify, które odznaczają się wieloma płaszczyznami, w przypadku kamienia księżycowego rzadko mają zastosowanie. Poza tym jest on kruchy i łupliwy w obróbce.
Proces szlifowania bywa czasem pomijany w przypadku biżuterii z kamieni surowych. Naturalne, nieobrobione kamienie nie są ani polerowane, ani szlifowane. Kamień księżycowy w pierwotnej, surowej formie jest mocowany w kolczykach, bransoletach albo pierścionkach.
Biżuteria w postaci naszyjników, zawieszek, pierścionków, bransoletek i kolczyków wymaga ostrożnego traktowania, aby nie uszkodzić kamieni.
Kamień księżycowy ma bardzo pozytywne oddziaływanie na ciało i duszę. Ten kamień szlachetny bywa też nazywany „kamieniem kobiet”. Podstawą ku temu jest przypisywany mu szczególny wpływ na organy płciowe kobiet. Uważa się, że kamień księżycowy reguluje gospodarkę hormonalną w organizmie kobiety i może wspomagać płodność. Poza tym mówi się, że ten minerał zapewnia kobietom równowagę, witalność i spokój.
Podróbki kamienia księżycowego
Kamienie księżycowe są nie tylko kamieniami leczniczymi, ale przede wszystkim poszukiwanym elementem biżuterii. Duży popyt na te minerały sprawia, że na rynku pojawiają się fałszywe kamienie księżycowe. Szczególną ostrożność należy zachować, kiedy pojawiają się następujące nazwy handlowe, które mają podnieść cenę minerałów niebędących kamieniami księżycowymi:
- Niebieski kamień księżycowy – jest to najczęściej chalcedon, który jest wprawdzie znanym minerałem, ale ma inne właściwości niż prawdziwy kamień księżycowy.
- Czarny kamień księżycowy – jest z reguły bardzo ciemnym labradorytem.
- Tęczowy kamień księżycowy – jest to zwykle labradoryt białego koloru.
- Kanadyjski kamień księżycowy – w większości przypadków chodzi tutaj o albit, często spotykany minerał.
Kamień księżycowy i znaki zodiaku
Dla trzech znaków zodiaku kamień księżycowy jest ważnym minerałem: dla Strzelca, Ryb i Skorpiona. Podczas gdy kamień pobudza Strzelca do większej kreatywności, Ryby czyni bardziej otwartymi na otoczenie, a Skorpionowi unosi nieco zasłonę tajemnicy, która go otacza.
- Ryby i kamień księżycowy
Z kamieniem księżycowym najbardziej identyfikują się osoby urodzone pod znakiem Ryb. Ryby są uważane za wrażliwe, empatyczne i skłonne do niesienia pomocy. Mają dobrą intuicję, a ich przeczucia często się sprawdzają. Ze względu na wielkie serce i moc współczucia Ryby muszą uważać, aby ich pozytywne cechy nie zostały wykorzystane w złym celu.
- Skorpion i kamień księżycowy
Skorpion jest szczególnie tajemniczym znakiem zodiaku. Osoby urodzone pod tym znakiem mają dużo energii, są odważne i pełne pasji, nie boją się życiowych wyzwań. Ponieważ chcą wiedzieć wszystko ze szczegółami, dyplomacja nie jest ich najmocniejszą stroną. Skorpion używa swojego groźnego kolca tylko wtedy, gdy jest zagrożony. Jego przeciwnicy powinni być w takiej sytuacji ostrożni, gdyż Skorpion potrafi być bezwzględny.
- Strzelec i kamień księżycowy
Osoby urodzone pod tym znakiem odznaczają się radością życia i optymizmem. Są postrzegani jako optymiści z dużą dozą wyobraźni i poczuciem honoru. Strzelec docenia towarzystwo innych osób, uwielbia zapach wielkiego świata i szuka nowych przygód. Strzelec mówi to co myśli i czasem przekazuje informacje, które powinien zachować dla siebie.
