Piekielko

Trudne początki kruchego materiału
Szkło zostało prawdopodobnie odkryte w III tysiącleciu p.n.e. jako produkt uboczny wytwarzania ceramiki. W pierwszych miejscach produkcji szkła odpowiednia mieszanka piasku, sody i wapnia występowała w naturze i wystarczyło ją ”tylko” stopić. Równolegle otrzymywano też pewnie przy wytopie miedzi zielonawe szklisto-przezroczyste żużle i osady. Upłynęło około 500 lat, zanim pojawiły się szklane naczynia. Dopiero po kolejnych 1500 latach dokonano przełomowego odkrycia w I wieku p.n.e., że szkło można nadmuchiwać powietrzem. Chociaż według Pliniusza Starszego kolebka sztuki szklarskiej miała znajdować się w Palestynie, to najstarsze znane nam wyroby szklane pochodzą z Mezopotamii i Egiptu. Pierwsze obiekty ze szkła były rzadkie i drogie. Surowe szkło wytapiano tylko w niewielu miejscach i przewożono na duże odległości.

Wszyscy Afgańczycy nazywają te szkiełka „gabri”. Według mieszkańców Kabulu, „gabri glass” jest znajdowane na obszarze na zachód od miasta, potem w kierunku południowym i dookoła gór na wschód. Uważają, że wykopywane gabri glass ma około 700 lat.

W opowieści o życiu Mahometa (hadis) przekazanej przez Anasa ibn Malika – towarzysza proroka, mówi się, że kiedy Mahomet przybył do Medyny, mieszkańcy miasta mieli dwa dni w roku na zabawy i świętowanie. Prorok zapytał ich: „Jakie są te dwa dni?” Oni odpowiedzieli: „To dwa dni, w które radowaliśmy się i świętowali w okresie dżahilijji”. (Dżahilijja to okres przed pojawieniem się islamu – „czas nieświadomości i ciemnoty”). I rzekł prorok: „Zaprawdę, Allah Wszechmogący zamienił wam te dwa dni na lepsze dwa dni: święto zakończenia postu (Id al-Fitr) i święto ofiarowania (Id al-Adha)”.

Obok słynnych dywanów i wyrafinowanej srebrnej biżuterii tradycyjne stroje są wspaniałym wyrazem sztuki i rzemiosła Turkmenistanu. Piękne elementy odzieży powstawały z ręcznie wykonanych tkanin ze skomplikowanym jedwabnym haftem. Przez długie wieki były dostosowywane do klimatu, terenu i stylu życia Turkmenów. Tradycyjne stroje tworzą wyraźną harmonię między ludźmi i otaczającą przyrodą.

Wesele to najważniejsze i długo wyczekiwane święto w każdej turkmeńskiej rodzinie. W dzisiejszych czasach tradycyjne obrzędy weselne w miastach uległy przekształceniu, z kultowych rytuałów stały się bardziej ukłonem w stronę tradycji, ściśle przestrzegane niegdyś zasady są często tylko schematycznie zaznaczone w ślubnej ceremonii. Najbardziej żywy rytuał weselny pozostał jeszcze na wsi, chociaż i tam nawet najstarsi aksakałowie już nie pamiętają wszystkich szczegółów dawnych uroczystości. Nawiasem mówiąc, „aksakał” to używane przez Turkmenów i inne narody Kaukazu i Azji Środkowej określenie starszego, czcigodnego człowieka – od słów „ak” = biały i „sakal” = broda.

Od zachodu, wschodu i południa Nepal jest otoczony przez Indie, a na północy graniczy z należącym do Chin Tybetańskim Regionem Autonomicznym. Federalną Demokratyczną Republikę Nepalu ze stolicą w Katmandu z pewnością można nazwać krajem wysokogórskim – leży u podnóża Himalajów, a ponad 80% powierzchni zajmują góry o średniej wysokości 6000 m n.p.m. Kilka szczytów górskich liczy ponad 8000 m, a główny z nich Czomolungma (8848 m n.p.m.), znany bardziej jako Mount Everest, jest najwyższą górą świata.

Według starej legendy przodkowie dzisiejszych Miao przybyli z „lodowej krainy z surowymi zimami i długimi nocami” – prawdopodobnie z wyżynnych stepów Tybetu, Syberii i Mongolii. W chińskich kronikach istnieją o tym narodzie wzmianki pochodzące sprzed prawie 5000 lat. Z tych pism wynika, że Miao przeciwstawiali się cesarstwu chińskiemu, a ich bunt doprowadził do nasilenia się ucisku ze strony Chińczyków.

Górska prowincja Lao Cai północnego Wietnamu jest oddalona o 300 km od stolicy kraju Hanoi. Leży po obu stronach doliny, którą płynie Rzeka Czerwona, na północy graniczy z Chinami. Przez prowincję przepływa ponad sto rzek i strumieni o długości ponad 10 km. Klimat Lao Cai jest zróżnicowany, w dolinach panuje klimat tropikalny z przeciętną temperaturą 22-24°C. W wyższych regionach klimat jest półtropikalny i łagodny. Stolicą prowincji jest stutysięczne miasto o tej samej nazwie, jednak to nie miasto stanowi o atrakcyjności Lao Cai.